Život Dragana Bjelogrlića nakon smrti oca postao je komplikovaniji, s druge strane bogatiji za pokoje iskustvo i lepa poznantstva, od kojih su pojedina na glumca ostavila velikog traga
Kada se pre četiri decenije u ulozi Boška Buhe prvi put pojavio na javnoj sceni život Dragana Bjelogrlića promenio se iz korena. Njegov pogled na svet takođe se korigovao, za šta su u velikoj meri bili zaslužni zahtevni reditelji, profesori sa FDU-a, ali i njegove starije kolege, koje su nešto kasnije nakon smrti oca Tomislava imale značajnu ulogu u njegovom daljem profesionalnom i privatnom razvoju. Od pojedinaca reditelj i glumac naučio je kako da razume dramske likove, kako da ih odbrani, spoznao je značaj strpljenja, napornog rada, zalaganja, fer igre, ali i dobročinstva.
Još na studijama Dragan je postao filantrop, a nakon što je shvatio značaj zaveštanja organaodlučio se i za taj korak, doduše deceniju kasnije. Nakon što je pre 20 godina, uz podršku supruge Maje potpisao donorsku karticu on se potrudio da širom Srbije raširi svest o tome.
- Vlasnik sam donorske kartice i to ne smatram humanim, već normalnim ljudskim činom. Zaveštanje organa ne traži veliko odricanje. Uostalom, kada se ide Bogu na istinu, organi vam nisu potrebni. Verujem da će konačno Srbija dobiti zakon o pretpostavljenoj saglasnosti i postati deo civilizovanog sveta. Molim državne organe da maksimalno pojednostave proceduru. Samo tako poboljšaćemo statistiku i učiniti konkretnu stvar za povećanje broja transplatiranih organa - rekao je tada poznati reditelj i glumac, koji je na tu temu čak snimio i film "Čuvari formule" o spasavanju petoro srpskih naučnika transplatacijom koštane srži, nakon incidenta na institutu Boris Kidrič 1958. godine.
Komentari (0)